Ράαμπε, Βίλχελμ

(Raabe, ψευδώνυμο του Jacob Corvinus, Eσσερσχάουζεν, Χόλτσμιντεν 1831 – Μπράουνσβαϊγκ 1910). Γερμανός συγγραφέας. Σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Βολφενφμπίτελ και ύστερα πήγε στο Βερολίνο, όπου έγραψε το πρώτο του διήγημα Το χρονικό της Σπερλινγκσγκάσε (1857). Από το 1862 έως το 1870 έζησε στη Στουτγάρδη σε στενή επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Μπράουνσβαϊγκ, όπου πέρασε μια μέτρια ζωή, ενώ εξασθενούσε και το ενδιαφέρον του κοινού για τα έργα του. Ο κόσμος των μυθιστορημάτων και των πολυάριθμων διηγημάτων του, που συνδέονται με την αφηγηματική παράδοση του Ζαν-Πολ και αποκαλύπτουν επιδράσεις από τον Ντίκενς, είναι ο μικροαστικός κόσμος με τα καταπιεσμένα αισθήματα πίσω από μια ζωή φαινομενικά ήσυχη και μέτρια. Οι ήρωες των έργων του περιγράφονται με μια πικρή χιουμοριστική διάθεση, όχι όμως διαβρωτική, που αποκαλύπτει μια βαθιά ανθρώπινη συμμετοχή στα γεγονότα που αφηγείται. Η τριλογία Ο πεινασμένος πάστορας (1864), Αμπού Τέλφαν (1868) και Tο κάρο των πανουκλιασμένων (1870) είναι ένας διακριτικός ύμνος της ελευθερίας της συνείδησης, πάνω από κάθε εξωτερικό γεγονός που μπορεί να την καταπιέζει· θυμίζουμε ακόμα το Χόρακερ (1876) και τα έργα του κοινωνικού περιεχόμενου Γερμανική αριστοκρατία (1870), Παλιές φωλιές (1880) και Ανήσυχοι φιλοξενούμενοι (1886). Ο Βίλχελμ Ράαμπε, σε πίνακα του Φέχνερ.